80 jaar vrijheid wordt mede mogelijk door Lars
Lars Bannink (1995) is voorzitter van de Stichting Herdenking Birma-Siam Spoorweg en Pakan Baroe Spoorweg (SHBSS). Zijn grootvader overleefde het loodzware werk aan de Birma-Siam spoorweg en zijn grootmoeder de vrouwenkampen. Ter ere van hen, en alle andere slachtoffers, zet Lars zich in voor de Indiëherdenkingen.
“Al op jonge leeftijd ging ik met mijn grootouders naar Landgoed Bronbeek voor de herdenkingen. In 2017 deelde mijn opa daar zijn verhaal als dwangarbeider aan de Birma-Siam spoorweg. De organisatie betrok jongeren bij de organisatie en vroeg mij om als vrijwilliger te helpen. Dat ben ik elk jaar blijven doen en zo raakte ik steeds meer betrokken bij de hechte groep vrijwilligers. Een paar jaar geleden, op mijn 26e, werd ik gevraagd om voorzitter te worden. Een eervolle taak!
Af en toe voel ik me te jong om zoveel verantwoordelijkheid te dragen, om de tienduizenden slachtoffers te herdenken die omkwamen aan de spoorwegen of zij die voor het leven waren getekend. Maar bovenal is het een grote eer. Het is motiverend om te zien hoeveel van mijn generatiegenoten het stokje overnemen. Wij kunnen het verhaal ook doorvertellen, want het is ook óns verhaal. We doen dit voor onze families, maar ook om de maatschappij te laten weten wat daar is gebeurd. Als derde generatie kijken we met iets meer afstand, zonder de verbinding te verliezen. We voelen de pijn iets minder intens, maar we weten dat die er is. Door de verhalen over de oorlog te blijven delen, zorgen we voor een moment van reflectie.
Het betrekken van jongeren en jongvolwassenen bij de herdenkingen is een van onze focuspunten. Ze zijn bijvoorbeeld een vaste waarde bij de kranslegging, de programmering of bij het aansteken van een grote kaars. Juist deze rituelen zijn belangrijk; ze maken indruk en blijven hangen. Ik geloof dat je als vrijwilliger veel kunt betekenen. Dat kan al door in een buurthuis te luisteren naar het verhaal van een Oekraïense vluchteling. Hoe klein je bijdrage ook is, geven is een prachtig geschenk. Dat ervaar ik zelf ook met dit werk. Ik besef goed dat hoewel wij vrij zijn, dat niet voor iedereen geldt. Pas als iedereen vrij is, kunnen we echt spreken van vrijheid. Door te leven met compassie en een luisterend oor te bieden, kunnen we elke dag een betere wereld creëren.”